Pleegzorg, een tijd van komen en een tijd van gaan

Pleegzorg is een vorm van hulp waarbij een kind tijdelijk in een ander gezin gaat wonen. Ilona en Pim hadden zeven jaar lang een pleegzoon in huis. Zij vertellen hoe het is wanneer een kind bij je in huis komt, maar ook hoe het is om je pleegkind weer te laten gaan.

Pleegzorg is heftig en tegelijkertijd heel waardevol

Ilona en Pim hadden een sterk verlangen om voor een kind te zorgen. Zij hebben verschillende opties overwogen en kwamen uit bij pleegzorg. Ilona vertelt: “Het mooie aan pleegzorg leek ons dat je voor een kind kunt zorgen dat het hard nodig heeft, maar dat er ook helderheid is over wie je biologische familie is.” Dus bezochten ze in 2014 een informatieavond van De Rading en volgden ze de cursus voor aanstaande pleegouders. “Om eerlijk te zijn vonden wij het best heftig om de problemen te horen die bij de voorlichting verteld werden, maar toch weerhield ons dat er niet van een pleegkind in huis te nemen. Helemaal toen we vrij snel een telefoontje kregen dat ze Rolf aan ons wilden voorstellen.”

Vertrouwen

Rolf werd op zijn zevende uit huis geplaatst en woonde toen eerst een half jaar bij zijn tante. Zij hield veel van hem maar kon de zorg op dat moment niet aan. Ilona vervolgt: “Het kostte tijd, voor alle partijen, om deze nieuwe situatie te accepteren. Rolfs vertrouwen winnen duurde zeker wel een jaar.” Rust, reinheid en regelmaat was precies wat Rolf nodig had. Hij had in zijn leven al zoveel meegemaakt dat zijn hoofd ‘vol’ was. Hij was continu hyper en wond zich over alles op. “Wij hebben hem structuur, schema’s en regels gegevens.” Pim concludeert: “Het is zó waardevol als je een kind ziet veranderen in zijn gedrag. Rolf werd geleidelijk aan rustiger, voelde zich meer op zijn gemak en zijn zelfvertrouwen groeide voorzichtig. Natuurlijk was er nog wel eens een driftbui, maar ook dat hoort bij hem. Zijn verleden draagt hij nou eenmaal met zich mee.”

Loslaten hoort erbij

Rolf bleef zijn tante met enige regelmaat bezoeken en dat ging goed. De relatie van Rolf met zijn tante is hierdoor goed gebleven. Het verlangen om weer bij haar te kunnen wonen is altijd gebleven. “Na zeven jaar heeft hij in overleg met ons aan de pleegzorg gevraagd of hij weer bij haar kon wonen. Haar omstandigheden waren veranderd en Rolf was rustiger en zelfstandiger geworden. Ik heb vanaf het begin gezegd dat hij het recht heeft om bij zijn familie te wonen. Het belang van het kind staat immers voorop. Natuurlijk was het heel moeilijk voor ons om hem te laten gaan, maar onze band is gebleven. Rolf komt regelmatig even langs en we sturen elkaar appjes. Hij heeft ons de afgelopen zeven jaar enorm veel gebracht, wij gunnen hem het allerbeste en zullen hem altijd steunen!”